умакрэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. умакрэ́ю умакрэ́ем
2-я ас. умакрэ́еш умакрэ́еце
3-я ас. умакрэ́е умакрэ́юць
Прошлы час
м. умакрэ́ў умакрэ́лі
ж. умакрэ́ла
н. умакрэ́ла
Загадны лад
2-я ас. умакрэ́й умакрэ́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час умакрэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умакрэ́ць сов., разг.

1. (стать мокрым от пота) вспоте́ть;

2. си́льно намо́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умакрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Разм. Стаць мокрым ад поту; спацець. Валынец, відаць, добра ўмакрэў, несучы, бо без шапкі, лысінай свеціць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умакрэ́ць разм. гл. узмакрэць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спацець, успацець, упацець, упарыцца, абліцца потам; умакрэць, узмакрэць, упрэць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)