ула́зіць гл. улезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ула́зіць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ула́жу ула́зім
2-я ас. ула́зіш ула́зіце
3-я ас. ула́зіць ула́зяць
Прошлы час
м. ула́зіў ула́зілі
ж. ула́зіла
н. ула́зіла
Загадны лад
2-я ас. ула́зь ула́зьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ула́зячы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ула́зіць несов.

1. в разн. знач. влеза́ть;

2. разг. влеза́ть, входи́ть, вмеща́ться, умеща́ться; размеща́ться;

3. (втыкаться) вонза́ться;

4. разг. (принимать участие в чём-л.) вме́шиваться;

1-4 см. уле́зці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́зіць, улажу, улазіш, улазіць.

Незак. да улезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уле́зці, -зу, -зеш, -зе; уле́з, -зла; уле́зь; зак., у што.

1. Пранікнуць, забрацца ўнутр чаго-н.

У. ў кабіну.

У. ў аўтобус (увайсці; разм.). У. ў кішэню (таксама перан.: тайком; з мэтай украсці што-н.). Карова ўлезла ў шкоду.

2. Умясціцца ўнутры чаго-н.

Нага не ўлезла ў бот.

Кнігі ўлезлі ў чамадан.

3. Умяшацца ў якую-н. справу (разм.).

У. ў размову.

◊

Колькі ўлезе (разм.) — уволю, колькі хочаш.

|| незак. ула́зіць, ула́жу, ула́зіш, ула́зіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

втёсываться несов., разг., пренебр. ула́зіць, убіва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

влеза́ть несов., в разн. знач. ула́зіць; (наверх) узла́зіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вонза́ться

1. утыка́цца, ула́зіць;

2. страд. уса́джвацца, утыка́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Радзі́ны ’нараджэнне дзіцяці’, ’святкаванне, звязанае з нараджэннем’ (ТСБМ, Нас., Касп., Сцяшк.; шчуч., лід., Сл. ПЗБ). Ад радзі́ць (гл.), як хрысці́ны ад хрысці́ць, ула́зіны ад ула́зіць, пра словаўтваральную мадэль гл. Сцяцко, Афікс. наз., 43.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

впира́ться прост.

1. (вдавливаться, вталкиваться во что-л.) упіра́цца; уціска́цца;

2. (грузно входить куда-л.) упіра́цца, ула́зіць, ува́львацца, усо́ўвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)