улада́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. улада́рка улада́ркі
Р. улада́ркі улада́рак
Д. улада́рцы улада́ркам
В. улада́рку улада́рак
Т. улада́ркай
улада́ркаю		 улада́ркамі
М. улада́рцы улада́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

улада́рка ж.

1. власти́тельница, повели́тельница;

2. владе́лица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улада́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто валодае чым-н., гаспадар чаго-н.

У. маёнтка.

2. Той, хто карыстаецца неабмежаванай вярхоўнай уладай, каму ўсе падначальваюцца.

У. дзяржавы.

У. дум (перан.).

|| ж. улада́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улада́рніца, ‑ы, ж.

Тое, што і уладарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валада́рка ж., см. улада́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улада́рніца ж., см. улада́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

власти́тельница улада́рка, -кі ж., валада́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повели́тельница улада́рка, -кі ж., валада́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

владе́тельница улада́льніца, -цы ж.; улада́рніца, -цы ж.; улада́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

влады́чица

1. уст., высок. улада́рка, -кі ж., валада́рка, -кі ж.;

2. церк. улады́чыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)