влады́чица
1. уст., высок. улада́рка, -кі ж., валада́рка, -кі ж.;
2. церк. улады́чыца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)