уко́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уко́чаны уко́чаная уко́чанае уко́чаныя
Р. уко́чанага уко́чанай
уко́чанае		 уко́чанага уко́чаных
Д. уко́чанаму уко́чанай уко́чанаму уко́чаным
В. уко́чаны (неадуш.)
уко́чанага (адуш.)		 уко́чаную уко́чанае уко́чаныя (неадуш.)
уко́чаных (адуш.)
Т. уко́чаным уко́чанай
уко́чанаю		 уко́чаным уко́чанымі
М. уко́чаным уко́чанай уко́чаным уко́чаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уко́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уко́чаны уко́чаная уко́чанае уко́чаныя
Р. уко́чанага уко́чанай
уко́чанае		 уко́чанага уко́чаных
Д. уко́чанаму уко́чанай уко́чанаму уко́чаным
В. уко́чаны (неадуш.)
уко́чанага (адуш.)		 уко́чаную уко́чанае уко́чаныя (неадуш.)
уко́чаных (адуш.)
Т. уко́чаным уко́чанай
уко́чанаю		 уко́чаным уко́чанымі
М. уко́чаным уко́чанай уко́чаным уко́чаных

Кароткая форма: уко́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уко́чаны вка́ченный; см. укаці́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад укаціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вка́танный уко́чаны, мног. паўко́чваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укаці́ць, укачу́, уко́ціш, уко́ціць; уко́чаны; зак.

1. што ў што. Коцячы, упхнуць.

У. калёсы ў гумно.

2. перан., што каму. Зрабіць, учыніць што-н. непрыемнае (разм.).

У. вымову прагульшчыку (аб’явіць у загадзе).

3. Уехаць куды-н. (разм.).

У. у двор на кані.

|| незак. уко́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)