уко́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уко́сны |
уко́сная |
уко́снае |
уко́сныя |
| Р. |
уко́снага |
уко́снай
уко́снае |
уко́снага |
уко́сных |
| Д. |
уко́снаму |
уко́снай |
уко́снаму |
уко́сным |
| В. |
уко́сны (неадуш.)
уко́снага (адуш.) |
уко́сную |
уко́снае |
уко́сныя (неадуш.)
уко́сных (адуш.) |
| Т. |
уко́сным |
уко́снай
уко́снаю |
уко́сным |
уко́снымі |
| М. |
уко́сным |
уко́снай |
уко́сным |
уко́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уко́сны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ўкосу, прыгодны для касьбы на сена. Укосная маса. Укосны луг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)