укаро́чвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. укаро́чваецца укаро́чваюцца
Прошлы час
м. укаро́чваўся укаро́чваліся
ж. укаро́чвалася
н. укаро́чвалася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укаро́чвацца несов., возвр., страд. укора́чиваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укаро́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да укараціцца.

2. Зал. да укарочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укараці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ро́ціцца; зак.

Стаць карацейшым (у 1 і 3 знач.).

Цень укараціўся.

З надыходам зімы дні ўкараціліся.

|| незак. укаро́чвацца, -аецца.

|| наз. укарачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укора́чиваться возвр., страд. укаро́чвацца, пакаро́чвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сце́гацца ’сцягвацца; укарочвацца, праходзіць марудна, доўга (пра час)’ (ПСл). Гл. сцягацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)