узрыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узрыва́нне
Р. узрыва́ння
Д. узрыва́нню
В. узрыва́нне
Т. узрыва́ннем
М. узрыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узрыва́нне ср.

1. взрыва́ние;

2. взла́мывание;

1, 2 см. узрыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. узрываць — узарваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взрыва́ние​I узрыва́нне, -ння ср.; падрыва́нне, -ння ср.; разбурэ́нне, -ння ср.; см. взрыва́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)