узрыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узрыва́нне
Р. узрыва́ння
Д. узрыва́нню
В. узрыва́нне
Т. узрыва́ннем
М. узрыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узрыва́нне ср.

1. взрыва́ние;

2. взла́мывание;

1, 2 см. узрыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. узрываць — узарваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взрыва́ние​I узрыва́нне, -ння ср.; падрыва́нне, -ння ср.; разбурэ́нне, -ння ср.; см. взрыва́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узры́ў разм. м.

1. гл. выбух;

2. (узрыванне) Spréngung f -, -en;

узры́ў мо́ста die Spréngung der Brücke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

blast​1 [blɑ:st] n.

1. вы́бух; узрыва́нне;

a bomb blast вы́бух бо́мбы

2. струме́нь паве́тра; мо́цны пары́ў/паве́ў (ветру);

the wind’s icy blasts маро́зныя пары́вы ве́тру

3. кры́тыка, разго́н

♦

at full blast у по́ўным разга́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́бух м.

1. Explosión f -, -en, Detonatión f -, -en;

вы́бух вулка́на Áusbruch éines Vulkáns [vʊl-];

я́дзерны вы́бух Atómwaffenexplosion f;

2. (узрыванне) Spréngung f -, -en;

вы́бух сме́ху Láchsalve [-və] f -, -n;

вы́бух гне́ву Zórnesausbruch m -(e)s, -brüche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)