узраста́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узраста́нне
Р. узраста́ння
Д. узраста́нню
В. узраста́нне
Т. узраста́ннем
М. узраста́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узраста́нне ср.

1. выраста́ние; произраста́ние;

2. возраста́ние, рост м.;

1, 2 см. узраста́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узраста́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узрастаць — узрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возраста́ние узраста́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фемініза́цыя, ‑і, ж.

1. Спец. Развіццё ў асобін мужчынскага полу жаночых другасных палавых прымет (напрыклад: голасу, прапорцый шкілета і пад.).

2. Узрастанне ролі жанчын у грамадстве, у якіх‑н. галінах грамадскага жыцця.

[Ад лац. femina — жанчына; самка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць актыўнага; дзейны ўдзел у чым‑н., энергічная дзейнасць; проціл. пасіўнасць. Палітычная, рэвалюцыйная, працоўная актыўнасць. Праяўленне актыўнасці. □ Узрастанне актыўнасці народных мас у будаўніцтве новага жыцця — закон эпохі сацыялізма. Праграма КПСС.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)