узмацня́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узмацня́юся узмацня́емся
2-я ас. узмацня́ешся узмацня́ецеся
3-я ас. узмацня́ецца узмацня́юцца
Прошлы час
м. узмацня́ўся узмацня́ліся
ж. узмацня́лася
н. узмацня́лася
Загадны лад
2-я ас. узмацня́йся узмацня́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час узмацня́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узмацня́цца несов., возвр., страд. уси́ливаться; см. узмацні́цца, узмацня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узмацня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да узмацніцца.

2. Зал. да узмацняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмацні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мо́цніцца; зак.

Стаць мацнейшым.

Вецер узмацніўся.

Боль узмацніўся.

Атака ўзмацнілася.

|| незак. узмацня́цца, -я́ецца.

|| наз. узмацне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уси́ливаться возвр., страд. узмацня́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усиля́ться возвр., страд. узмацня́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усугубля́ться возвр., страд. павялі́чвацца; узмацня́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узмацне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узмацняць — узмацніць і узмацняцца — узмацніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дужэ́ць, ‑э́ю, ‑э́еш, ‑э́е і дужа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; незак.

Разм. Станавіцца дужэйшым, набірацца сіл; мацнець, узмацняцца. Хлопчык любы, дужэй і гадуйся спакойна. Зарыцкі. І рукі дужэлі, і кола штурхала было паслухмяна марацкім рукам. А. Вольскі. Гул набліжаецца, дужае, аж угінаецца зямля. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сілкава́ць ‘карміць, падмацоўваць ежай’ (ТСБМ, Касп.), сілкава́цца ‘падмацоўвацца’ (Шат., Касп., Др.-Падб., Гарэц., Байк. і Некр., Сцяшк.); ‘пабірацца, харчавацца’: сілкавацца ласкавым хлебам (Сержп. Прымхі). Укр. силкува́ти ‘падмацоўваць’, силкува́тися ‘сіліцца, старацца, узмацняцца’ Ад *сілка, памянш. да сіла (гл.); параўн. укр. си́лка ‘тс’, силко́вий ‘дужы, моцны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)