узлі́ць, узалью́, узалье́ш, узалье́; узальём, узальяце́, узалью́ць і -лію́, -ліе́ш, -ліе́; -ліём, -ліяце́, -лію́ць; узлі́ў, -ліла́, -ло́; узлі́; узлі́ты; зак., што і чаго.
Лінуць якую-н. вадкасць на паверхню чаго-н.
У. алей на патэльню.
|| незак. узліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узлі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узалью́
узлію́ |
узальё́м
узліё́м |
| 2-я ас. |
узалье́ш
узліе́ш |
узальяце́
узліяце́ |
| 3-я ас. |
узалье́
узліе́ |
узалью́ць
узлію́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
узлі́ў |
узлілі́ |
| ж. |
узліла́ |
| н. |
узліло́ |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
узлі́ |
узлі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
узлі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узлі́ць сов. плесну́ть, нали́ть;
у. але́ю на патэ́льню — нали́ть подсо́лнечного ма́сла на сковороду́;
у. вады́ на галаву́ — плесну́ть воды́ на го́лову
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узлі́ць, узалью, узальеш, узалье; узальём, узальяце і ‑лью, ‑ліеш, ‑ліе; ‑ліём, ‑ліяце; пр. узліў, ‑ліла, ‑ло; заг. узлі; зак., што і чаго.
Разм. Лінуць якую‑н. вадкасць па паверхню чаго‑н. Узліць масла на скавараду. □ Пра свае забыўшы мукі, Усхапілася [Кацярына] тады. Кубак трапіўся пад рукі, Узліла на твар вады. Броўка. Хлапчукі, зачарпнуўшы ў рэчцы конаўку вады, узлілі на вогнішча і паварушылі яго альховымі дубцамі. Ус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да узліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узлі́ты плёснутый, нали́тый; см. узлі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узлі́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад узліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узліва́ць несов. плеска́ть, налива́ть; см. узлі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лі́нуць, -ну, -неш, -не; лінь; зак.
1. Рэзкім рухам выліць, узліць на што-н. вадкасць.
Л. вады на рукі.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць моцна ліцца, хлынуць патокам (пра дождж, святло, паветра і пад.).
Лінуў дождж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Рэзкім рухам выліць, узліць якую‑н. вадкасць. Чалавек нагнуўся к вадзе, дастаў з кішэні мыла, памачыўшы пацёр яго ў руках, зусім прыгнуўся і лінуў прыгаршчы вады сабе ў твар. Чорны. Тані стала горача, бы на яе лінулі вару. Пташнікаў.
2. (1 і 2 ас. не ужыв.). Пачаць моцна ліцца, хлынуць патокам. Пасунулася хмара, і лінуў дождж. Федасеенка. Слёзы — адкуль яны браліся? — нястрымна лінулі з вачэй. Хадкевіч. / у безас. ужыв. У гэты час першыя кроплі застукалі па спіне, а потым лінула як з вядра. С. Александровіч. / Пра святло, паветра і пад. — А чалавеку і гораду пашанцавала менш, чым прыродзе, — задуменна прамовіла Кіра, і з яе вачэй на Пракопа нібы лінула святло. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)