уздры́гваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уздры́гваю уздры́гваем
2-я ас. уздры́гваеш уздры́гваеце
3-я ас. уздры́гвае уздры́гваюць
Прошлы час
м. уздры́гваў уздры́гвалі
ж. уздры́гвала
н. уздры́гвала
Загадны лад
2-я ас. уздры́гвай уздры́гвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уздры́гваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уздры́гваць несов. вздра́гивать; содрога́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уздры́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уздрыгануць, уздрыгнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уздрыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. Здрыгануцца, задрыжаць.

У. ад нечаканасці.

Голас уздрыгнуў.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і уздрыгнуцца (у 2 знач.).

Шыбы ўздрыгнулі.

|| незак. уздры́гваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вздра́гивать несов. уздры́гваць, здры́гвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уздры́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уздрыгваць — уздрыгануць, уздрыгнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

содрога́ться несов.

1. дрыжа́ць, уздры́гваць;

2. перен. калаці́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уздрыга́ць

‘уздрыгваць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уздрыга́ю уздрыга́ем
2-я ас. уздрыга́еш уздрыга́еце
3-я ас. уздрыга́е уздрыга́юць
Прошлы час
м. уздрыга́ў уздрыга́лі
ж. уздрыга́ла
н. уздрыга́ла
Загадны лад
2-я ас. уздрыга́й уздрыга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уздрыга́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дры́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чым.

Разм. Рабіць рэзкія, адрывістыя рухі (звычайна пра часткі цела). Мокры і напалоханы воўк дрыгаў нагамі і рваўся з усіх жыл. Чорны. [Бусляняты] часта ўзмахвалі крыламі, смешна дрыгалі нагамі і трохі ўзляталі над гняздом. Даніленка. // без дап. Разм. Уздрыгваць, біцца (пра сэрца). [Халімон:] (прыкладае вуха да грудзей пані) Жывая, сэрца дрыгае. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здрыга́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Уздрыгваць, калаціцца. І гудзе зямля і здрыгаецца — То ляцяць удаль цягнікі. Ставер. І пачаў [хлопец] нажом сталёвым пілаваць і секчы дрэва, аж здрыгаўся пень яловы, аж смала на ім кіпела. Дубоўка.

2. Рабіць сутаргавыя рухі, мімаволі ўздрыгваць (ад страху, узрушэння і пад.). [Лясніцкі] міжвольна прыпыніў ход, асцярожна, паціху ступаў па пышным дыване, здрыгаўся, калі трэскала пад нагой сухая галінка. Зарэцкі. Прыезджы чалавек, як мой бацька, ад страху здрыгаўся і прысядаў. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)