узде́чка ж.
1. абро́ць, -ці ж.; (недоуздок — ещё) ка́нтар, -ра м.;
2. анат. вуздэ́чка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вуздэ́чка I ж. (часть конской сбруи) узда́, узде́чка
вуздэ́чка II ж., анат. узде́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абро́ць ж. узда́, узде́чка; недоу́здок м.; (спец. — ещё) поголо́вье ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вуздэ́чка (БРС), вузьдзе́чка ’аброць’ (Бяльк.), вузде́чка, вуздэ́чка, уздэ́чка, гузьде́чка ’тс’ (Маслен.), укр. вузде́чка, рус. узде́чка, дыял. вузде́чка і вуздэ́чка ’тс’ (Растаргуеў, Бранск.). Па фанетычных і акцэнталагічных прычынах хутчэй за ўсё запазычана з польск. uzdeczka ’тс’; параўн. Карскі, 1, 166; Нарысы, 121.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ка́нтар I м., обл. (род весов) безме́н
ка́нтар II м. (уздечка) недоу́здок
ка́нтар III м., рел. ка́нтор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)