узбрае́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
узбрае́нне |
узбрае́нні |
| Р. |
узбрае́ння |
узбрае́нняў |
| Д. |
узбрае́нню |
узбрае́нням |
| В. |
узбрае́нне |
узбрае́нні |
| Т. |
узбрае́ннем |
узбрае́ннямі |
| М. |
узбрае́нні |
узбрае́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узбрае́нне, -я, н.
1. гл. узброіцца, узброіць,
2. Зброя і боепрыпасы для вядзення вайны, бою.
Новыя віды ўзбраення.
Быць або знаходзіцца на ўзбраенні (пра зброю, якой аснашчаны войскі). Прыняць (узяць) на ў. (таксама перан.: актыўна выкарыстаць што-н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узбрае́нне ср., в разн. знач. вооруже́ние;
у. а́рміі — вооруже́ние а́рмии;
у. ве́дамі — вооруже́ние зна́ниями;
го́нка ўзбрае́нняў — го́нка вооруже́ний;
а́тамнае ўзбрае́нне — а́томное вооруже́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узбрае́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбройваць — узброіць і узбройвацца — узброіцца.
2. Зброя і боепрыпасы, прызначаныя для вядзення вайны, бою. Вытворчасць узбраення. □ [Камлюк:] — У бой неабходна пусціць усё ўзбраенне. М. Ткачоў.
•••
Гонка ўзбраення гл. гонка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбро́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца; зак.
1. Запасціся сродкамі для вядзення вайны, бою (зброяй, тэхнікай і пад.).
У. да зубоў.
2. перан., чым. Запасціся сродкамі для якой-н. дзейнасці.
У. новай тэорыяй.
|| незак. узбро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. узбрае́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узбро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., каго-што.
1. Забяспечыць сродкамі для вядзення вайны, бою (зброяй, тэхнікай і пад.).
У. армію.
У. атрад вінтоўкамі.
2. перан., чым. Забяспечыць сродкамі для якой-н. дзейнасці.
У. гаспадарку навейшай тэхнікай.
Узброеным вокам (пры дапамозе аптычных прылад).
|| незак. узбро́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. узбрае́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэмілітарыза́цыя, ‑і, ж.
Узбраенне раней раззброенай дзяржавы.
[Фр. remilitarisation.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вооруже́ние ср.
1. узбрае́нне, -ння ср.; (неоконч. действие — ещё) узбро́йванне, -ння ср.;
2. (оружие) узбрае́нне, -ння ср.; збро́я, -ро́і ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самаўзбрае́нне, ‑я, н.
Узбраенне самога сябе. / у перан. ужыв. [Андрэй] разумеў — калі не будзе гэтага пачуцця самаўзбраення, можна страціць здольнасць да жыцця. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раззбро́іцца, -ро́юся, -ро́ішся, -ро́іцца; зак.
1. Вызваліцца ад зброі, зняць з сябе зброю, а таксама знішчыць або скараціць узбраенне.
2. перан. Адмовіцца ад актыўных дзеянняў, страціць волю да барацьбы.
|| незак. раззбро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. раззбрае́нне, -я, н.
Барацьба за р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)