узбе́кскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узбе́кскі |
узбе́кская |
узбе́кскае |
узбе́кскія |
| Р. |
узбе́кскага |
узбе́кскай
узбе́кскае |
узбе́кскага |
узбе́кскіх |
| Д. |
узбе́кскаму |
узбе́кскай |
узбе́кскаму |
узбе́кскім |
| В. |
узбе́кскі (неадуш.)
узбе́кскага (адуш.) |
узбе́кскую |
узбе́кскае |
узбе́кскія (неадуш.)
узбе́кскіх (адуш.) |
| Т. |
узбе́кскім |
узбе́кскай
узбе́кскаю |
узбе́кскім |
узбе́кскімі |
| М. |
узбе́кскім |
узбе́кскай |
узбе́кскім |
узбе́кскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
узбе́кскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да узбекаў, які належыць, уласцівы ім. Узбекская культура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбе́кі, -аў, адз. -е́к, -а, м.
Народ, які складае асноўную частку насельніцтва Узбекістана.
|| ж. узбе́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. узбе́кскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)