узбе́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узбе́к узбе́кі
Р. узбе́ка узбе́каў
Д. узбе́ку узбе́кам
В. узбе́ка узбе́каў
Т. узбе́кам узбе́камі
М. узбе́ку узбе́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узбе́к узбе́к, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбе́к,

гл. узбекі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбе́кі, ‑аў; адз. узбек, ‑а, м.; узбечка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. узбечкі, ‑чак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Узбекскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаку́рчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Курчыцца доўга, неаднаразова. Пасля таго, як узбек папакурчыўся жыватом ад балотнай вады, Машкін забараніў набіраць у біклажкі ваду з розных лужын і панаў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)