узбе́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узбе́к узбе́кі
Р. узбе́ка узбе́каў
Д. узбе́ку узбе́кам
В. узбе́ка узбе́каў
Т. узбе́кам узбе́камі
М. узбе́ку узбе́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узбе́к узбе́к, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбе́к,

гл. узбекі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбе́к м. Usbéke m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Узбек Султан Мухамед

т. 16, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Узбек С. М. 4/479; 9/360; 10/423

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Uzbek

м. узбек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Uzbek​1 [ˈʊzbek] n.

1. узбе́к; узбе́чка;

the Uzbeks узбе́кі

2. узбе́кская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Usbéke

m -n, -n узбе́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

узбе́кі, ‑аў; адз. узбек, ‑а, м.; узбечка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. узбечкі, ‑чак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Узбекскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)