узара́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узара́ны |
узара́ная |
узара́нае |
узара́ныя |
| Р. |
узара́нага |
узара́най узара́нае |
узара́нага |
узара́ных |
| Д. |
узара́наму |
узара́най |
узара́наму |
узара́ным |
| В. |
узара́ны (неадуш.) узара́нага (адуш.) |
узара́ную |
узара́нае |
узара́ныя (неадуш.) узара́ных (адуш.) |
| Т. |
узара́ным |
узара́най узара́наю |
узара́ным |
узара́нымі |
| М. |
узара́ным |
узара́най |
узара́ным |
узара́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
узара́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узара́ны |
узара́ная |
узара́нае |
узара́ныя |
| Р. |
узара́нага |
узара́най узара́нае |
узара́нага |
узара́ных |
| Д. |
узара́наму |
узара́най |
узара́наму |
узара́ным |
| В. |
узара́ны (неадуш.) узара́нага (адуш.) |
узара́ную |
узара́нае |
узара́ныя (неадуш.) узара́ных (адуш.) |
| Т. |
узара́ным |
узара́най узара́наю |
узара́ным |
узара́нымі |
| М. |
узара́ным |
узара́най |
узара́ным |
узара́ных |
Кароткая форма: узара́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узара́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад узараць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распа́ханный узара́ны, разара́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пропа́ханный
1. праара́ны; узара́ны;
2. абагна́ны; см. пропаха́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Скід ‘узараны загон з двайной баразной пасярэдзіне, склад’ (лёзн., Яшк.; полац., Нар. лекс.). Да скідваць, аналагічна склад 3 (гл.) < складваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)