удзьму́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. удзьму́ удзьмё́м
2-я ас. удзьме́ш удзьмяце́
3-я ас. удзьме́ удзьму́ць
Прошлы час
м. удзьму́ў удзьму́лі
ж. удзьму́ла
н. удзьму́ла
Загадны лад
2-я ас. удзьмі́ удзьмі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час удзьму́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

удзьму́ць сов. вдуть, вду́нуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удзьму́ць, ‑му, ‑меш, ‑ме; ‑мём, ‑мяце; зак., што.

Дзьмучы, увагнаць струмень паветра, газу куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі́; -му́ты і удзьму́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак., што ў што.

Дзьмучы, увесці ўнутр.

У. паветра куды-н.

|| незак. удзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да удзьмуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзіма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. удзімаць — удзьмуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзьму́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Тое, што і удзьмуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)