уда́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уда́чны уда́чная уда́чнае уда́чныя
Р. уда́чнага уда́чнай
уда́чнае		 уда́чнага уда́чных
Д. уда́чнаму уда́чнай уда́чнаму уда́чным
В. уда́чны (неадуш.)
уда́чнага (адуш.)		 уда́чную уда́чнае уда́чныя (неадуш.)
уда́чных (адуш.)
Т. уда́чным уда́чнай
уда́чнаю		 уда́чным уда́чнымі
М. уда́чным уда́чнай уда́чным уда́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уда́чны, -ая, -ае.

1. Які паспяхова завяршыўся, удаўся.

Удачная паездка.

2. Добры, удалы.

Удачная выпечка хлеба.

Удачна (прысл.) падабраць колеры.

|| наз. уда́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́чны

1. уда́чный;

у. партрэ́т — уда́чный портре́т;

2. (успешный) уда́чный, благоприя́тный, благополу́чный;

~ная пае́здка — уда́чная (благоприя́тная, благополу́чная) пое́здка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адпавядае неабходным патрабаванням; добры, удалы. Удачны партрэт. □ Кожнай гаспадыні хочацца, каб хлеб, асабліва калі ён са свежага каласка, быў вельмі ўдачны. Арочка.

2. Які паспяхова завяршаецца, які суправаджаецца ўдачай. Удачная паездка. □ Пад кіраўніцтвам [Канстанцінава] патрыёты правялі шмат удачных засад, і слава пра канстанцінаўцаў пракацілася па раёну. Дзенісевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

благополу́чный до́бры, шчаслі́вы, уда́чны; (успешный) паспяхо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́лы, -ая, -ае.

1. Які завяршаецца ўдачай; удачны, паспяховы.

Удалая паездка.

2. Вельмі добры, які адпавядае патрабаванням; правільны.

Выбраць у. ход.

3. Здатны на ўсё; спрытны, умелы.

Удалая гаспадыня.

4. Смелы, адважны; хвацкі.

У. хлопец.

|| наз. уда́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́чна нареч.

1. уда́чно;

2. уда́чно, благоприя́тно, благополу́чно;

1, 2 см. уда́чны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́вшийся

1. прич. які́ (што) ўда́ўся;

2. прил. (удачный) уда́чны, уда́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Памы́сны ’жаданы, згодны з думкамі, удалы, шчаслівы’ (ТСБМ), памы́сна ’добра, шчасліва’ (Сцяшк. Сл.), ’з намерам’ (Сл. ПЗБ). З польск. pomyślny ’удачны, шчаслівы, паспяховы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уда́члівы, ‑ая, ‑ае.

Такі, справы якога заўсёды завяршаюцца ўдачай, якому ва ўсім вязе. Удачлівы рыбалоў зноў нёс рыбіну. Рылько. // Паспяховы, удачны. Пан Міханевіч нешта апавядае другому, незнаёмаму мне аб сваім удачлівым паляванні. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)