уда́члівы, -ая, -ае.

Такі, якому ўсё ўдаецца, справы якога заўсёды завяршаюцца ўдачай.

У. чалавек.

|| наз. уда́члівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́члівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уда́члівы уда́члівая уда́члівае уда́члівыя
Р. уда́члівага уда́члівай
уда́члівае		 уда́члівага уда́члівых
Д. уда́чліваму уда́члівай уда́чліваму уда́члівым
В. уда́члівы (неадуш.)
уда́члівага (адуш.)		 уда́члівую уда́члівае уда́члівыя (неадуш.)
уда́члівых (адуш.)
Т. уда́члівым уда́члівай
уда́чліваю		 уда́члівым уда́члівымі
М. уда́члівым уда́члівай уда́члівым уда́члівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уда́члівы уда́чливый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́члівы, ‑ая, ‑ае.

Такі, справы якога заўсёды завяршаюцца ўдачай, якому ва ўсім вязе. Удачлівы рыбалоў зноў нёс рыбіну. Рылько. // Паспяховы, удачны. Пан Міханевіч нешта апавядае другому, незнаёмаму мне аб сваім удачлівым паляванні. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здабы́члівы, -ая, -ае (разм.).

Удачлівы ў здабычы.

З. рыбалоў.

|| наз. здабы́члівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

везу́чий уда́члівы, шчаслі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́чливый уда́члівы; (счастливый) шчаслі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́чнік, ‑а, м.

Разм. Удачлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарто́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Такі, калі бывае ўдача; такі, якому бывае ўдача; удачлівы. Фартовы дзень. Фартовы паляўнічы.

2. Прыгожы. Марыся сапраўды фартовая дзяўчына. Бажко.

3. Спрытны, хвацкі, маладзецкі. Фартовы хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарто́вый прост.

1. (счастливый) шчаслі́вы, уда́члівы;

2. (хороший по своему виду) згра́бны;

3. (ловкий, лихой) спры́тны, жва́вы, хва́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)