уда́рніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уда́рніца уда́рніцы
Р. уда́рніцы уда́рніц
Д. уда́рніцы уда́рніцам
В. уда́рніцу уда́рніц
Т. уда́рніцай
уда́рніцаю		 уда́рніцамі
М. уда́рніцы уда́рніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уда́рніца ж. уда́рница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́рніца, ‑ы, ж.

Жан. да ударнік ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уда́рнік¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Перадавы работнік вытворчасці.

Ударнікі вытворчасці.

|| ж. уда́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́рница уда́рніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)