уда́рнік

‘перадавы рабочы; музыкант’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уда́рнік уда́рнікі
Р. уда́рніка уда́рнікаў
Д. уда́рніку уда́рнікам
В. уда́рніка уда́рнікаў
Т. уда́рнікам уда́рнікамі
М. уда́рніку уда́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уда́рнік

‘частка затвора агнястрэльнай зброі; дэталь механізма, інструмента’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уда́рнік уда́рнікі
Р. уда́рніка уда́рнікаў
Д. уда́рніку уда́рнікам
В. уда́рнік уда́рнікі
Т. уда́рнікам уда́рнікамі
М. уда́рніку уда́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уда́рніцтва, ‑а, н.

Масавы рух ударнікаў ​1 за перадавыя формы сацыялістычнай працы; праца ўдарнымі метадамі, хуткімі тэмпамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усебелару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсёй Беларусі, агульны для ўсёй БССР. Усебеларускі злёт ударнікаў працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)