уда́рнік

‘перадавы рабочы; музыкант’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уда́рнік уда́рнікі
Р. уда́рніка уда́рнікаў
Д. уда́рніку уда́рнікам
В. уда́рніка уда́рнікаў
Т. уда́рнікам уда́рнікамі
М. уда́рніку уда́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)