удакладне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. удакладне́нне удакладне́нні
Р. удакладне́ння удакладне́нняў
Д. удакладне́нню удакладне́нням
В. удакладне́нне удакладне́нні
Т. удакладне́ннем удакладне́ннямі
М. удакладне́нні удакладне́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

удакладне́нне, -я, н.

1. гл. удакладніць.

2. мн. -і, -яў. Думка, падрабязнасць, дэталь, якія ўдакладняюць што-н.

Удакладненні да рэзалюцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удакладне́нне ср. уточне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удакладне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. удакладняць — удакладніць.

2. Думка, падрабязнасці дэталь і пад., якія ўдакладняюць раней сказанае ці напісанае. [Леў Раманавіч:] — Сказана вобразна, але патрабуецца такое-сякое ўдакладненне. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удакладні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -ла́днены; зак., што.

Зрабіць больш дакладным.

У. спісы.

|| незак. удакладня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. удакладне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уточне́ние удакладне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)