угрунто́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. угрунто́ўваю угрунто́ўваем
2-я ас. угрунто́ўваеш угрунто́ўваеце
3-я ас. угрунто́ўвае угрунто́ўваюць
Прошлы час
м. угрунто́ўваў угрунто́ўвалі
ж. угрунто́ўвала
н. угрунто́ўвала
Загадны лад
2-я ас. угрунто́ўвай угрунто́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час угрунто́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угрунто́ўваць несов.

1. упро́чивать, утвержда́ть;

2. (мотивировать) обосно́вывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угрунто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да угрунтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угрунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

1. Зрабіць больш устойлівым, моцным, надзейным; усталяваць.

2. Прывесці пераканаўчыя доказы, матывы ў карысць чаго-н.; абгрунтаваць.

У. прычыну сваёй заявы.

|| незак. угрунто́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. угрунто́ўванне, -я, н.

|| наз. угрунтава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угрунто́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да угрунтавацца.

2. Зал. да угрунтоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угрунто́ўвацца несов.

1. упро́чиваться, утвержда́ться;

2. страд. упро́чиваться, утвержда́ться; обосно́вываться; см. угрунто́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опира́ть несов.

1. абапіра́ць, апіра́ць (на што); прыпіра́ць (да чаго);

2. перен. асно́ўваць, угрунто́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утвержда́ть несов.

1. уст. (устанавливать) устана́ўліваць, усталёўваць; (укреплять) умацо́ўваць, угрунто́ўваць; (закреплять) замацо́ўваць;

утвержда́ть при́нципы чего́-л. устана́ўліваць (усталёўваць) пры́нцыпы чаго́-не́будзь;

2. (признавать окончательным) зацвярджа́ць; (скреплять) сцвярджа́ць;

утвержда́ть пове́стку дня зацвярджа́ць пара́дак дня;

утвержда́ть в до́лжности зацвярджа́ць на паса́ду;

утвержда́ть догово́р по́дписью сцвярджа́ць (зацвярджа́ць) дамо́ву (дагаво́р) по́дпісам;

3. (заставлять убедиться) умацо́ўваць, перако́нваць;

утвержда́ть кого́-л. в како́м-л. мне́нии умацо́ўваць чыю́-не́будзь ду́мку;

4. (настойчиво доказывать) сцвярджа́ць; (говорить) каза́ць, гавары́ць; (уверять) упэ́ўніваць, перако́нваць;

вы утвержда́ете, что ви́дели его́ вы сцвярджа́еце (ка́жаце, гаво́рыце, упэ́ўніваеце), што ба́чылі яго́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)