уго́рнуты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уго́рнуты |
уго́рнутая |
уго́рнутае |
уго́рнутыя |
| Р. |
уго́рнутага |
уго́рнутай уго́рнутае |
уго́рнутага |
уго́рнутых |
| Д. |
уго́рнутаму |
уго́рнутай |
уго́рнутаму |
уго́рнутым |
| В. |
уго́рнуты (неадуш.) уго́рнутага (адуш.) |
уго́рнутую |
уго́рнутае |
уго́рнутыя (неадуш.) уго́рнутых (адуш.) |
| Т. |
уго́рнутым |
уго́рнутай уго́рнутаю |
уго́рнутым |
уго́рнутымі |
| М. |
уго́рнутым |
уго́рнутай |
уго́рнутым |
уго́рнутых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уго́рнуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уго́рнуты |
уго́рнутая |
уго́рнутае |
уго́рнутыя |
| Р. |
уго́рнутага |
уго́рнутай уго́рнутае |
уго́рнутага |
уго́рнутых |
| Д. |
уго́рнутаму |
уго́рнутай |
уго́рнутаму |
уго́рнутым |
| В. |
уго́рнуты (неадуш.) уго́рнутага (адуш.) |
уго́рнутую |
уго́рнутае |
уго́рнутыя (неадуш.) уго́рнутых (адуш.) |
| Т. |
уго́рнутым |
уго́рнутай уго́рнутаю |
уго́рнутым |
уго́рнутымі |
| М. |
уго́рнутым |
уго́рнутай |
уго́рнутым |
уго́рнутых |
Кароткая форма: уго́рнута.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уго́рнуты
1. загребённый;
2. (у што) завёрнутый, обвёрнутый (чем), обёрнутый (чем);
1, 2 см. угарну́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уго́рнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад угарнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угарну́ць, угарну́, уго́рнеш, уго́рне; угарні́; уго́рнуты; зак., каго-што ў што.
1. Горнучы, перамясціць куды-н.
У. жару ў печ.
2. Ухутаць у што-н., закрыўшы з усіх бакоў; увярцець, укруціць.
У. рэчы ў паперу.
У. дзіця ў коўдру.
|| незак. уго́ртваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. уго́ртванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)