угно́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. угно́йванне
Р. угно́йвання
Д. угно́йванню
В. угно́йванне
Т. угно́йваннем
М. угно́йванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угно́йванне ср. унаво́живание, удобре́ние, уда́бривание, утучне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угно́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. угнойваць — угнаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угнаі́ць, угнаю́, угно́іш, угно́іць; угно́ены; зак., што.

Павысіць пажыўныя ўласцівасці (глебы) унясеннем якога-н. рэчыва.

У. агарод.

|| незак. угно́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. угнае́нне, -я, н. і угно́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́бривание угно́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унава́живание угно́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унаво́жение угнае́нне, -ння ср.; неоконч. угно́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пагно́й ’угноенае месца, зямля’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц., Шн. 2, Мат. Гом., Сл. ПЗБ) і погнби ’тс’ (ТС), ’загароддзе (участак)’ (Сцяшк. Сл.), ’угнойванне, гной’ (Юрч.), погнби ’поле, якое не засявалася некалькі гадоў’ (КЭС, палес.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад пагноіць Згнаіць (гл. гной). Але параўн. польск. pognoić, pognoj.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

удобре́ние ср.

1. угнае́нне, -ння ср.; неоконч. угно́йванне, -ння ср.;

2. (вещество) угнае́нне, -ння ср., (навозное — ещё) гной, род. гно́ю м.;

минера́льные удобре́ния мінера́льныя ўгнаенні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утучне́ние ср.

1. (действие) угнае́нне, -ння ср., угно́йванне, -ння ср.; уко́рмліванне, -ння ср., адко́рмліванне, -ння ср.; см. утучня́ть;

2. (состояние) угно́енасць, -ці ж.; уко́рмленасць, -ці ж., адко́рмленасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)