угно́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. угно́йванне
Р. угно́йвання
Д. угно́йванню
В. угно́йванне
Т. угно́йваннем
М. угно́йванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угно́йванне ср. унаво́живание, удобре́ние, уда́бривание, утучне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угно́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. угнойваць — угнаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Угнойванне 1/208; 10/416—417

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

угно́йванне н. с.-г. Düngung f -, -en; Düngen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

угнаі́ць, угнаю́, угно́іш, угно́іць; угно́ены; зак., што.

Павысіць пажыўныя ўласцівасці (глебы) унясеннем якога-н. рэчыва.

У. агарод.

|| незак. угно́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. угнае́нне, -я, н. і угно́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́бривание угно́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унава́живание угно́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

użyźnianie

н. угнойванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Düngung

f -, -en угнае́нне, угно́йванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)