угарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць, зак. (спец.).

Паменшаць пры гарэнні, плаўленні, тэхнічнай апрацоўцы.

|| незак. угара́ць, -а́е і уга́рваць, -ае.

|| наз. уга́р, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угарэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. угару́ угары́м
2-я ас. угары́ш угарыце́
3-я ас. угары́ць угара́ць
Прошлы час
м. угарэ́ў угарэ́лі
ж. угарэ́ла
н. угарэ́ла
Загадны лад
2-я ас. угары́ угары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час угарэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угарэ́ць сов. (уменьшиться при горении, плавке) угоре́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угарэ́ць, ‑рыць; зак.

Спец. Паменшаць пры гарэнні, плаўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угара́ць, ‑ае.

Незак. да угарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́рваць, ‑ае.

Незак. да угарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́р, -у, м. (спец.).

1. гл. угарэць.

2. мн. -ы, -аў. Адходы пры апрацоўцы валакна, пражы і пад., прыгодныя для новай перапрацоўкі.

|| прым. уга́рны, -ая, -ае.

Угарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угоре́ть​II сов. (уменьшиться при плавке) угарэ́ць; (уменьшиться при горении) надгарэ́ць, адгарэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)