уга́р, -у, м. (спец.).
1. гл. угарэць.
2. мн. -ы, -аў. Адходы пры апрацоўцы валакна, пражы і пад., прыгодныя для новай перапрацоўкі.
|| прым. уга́рны, -ая, -ае.
Угарная пража.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)