уга́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уга́рны уга́рная уга́рнае уга́рныя
Р. уга́рнага уга́рнай
уга́рнае		 уга́рнага уга́рных
Д. уга́рнаму уга́рнай уга́рнаму уга́рным
В. уга́рны (неадуш.)
уга́рнага (адуш.)		 уга́рную уга́рнае уга́рныя (неадуш.)
уга́рных (адуш.)
Т. уга́рным уга́рнай
уга́рнаю		 уга́рным уга́рнымі
М. уга́рным уга́рнай уга́рным уга́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уга́рны спец. уга́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уга́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які дае многа ўгару (у 1 знач.). Угарнае жалеза.

2. Звязаны з вытворчасцю пражы з адходаў прадзення. Угарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́р, -у, м. (спец.).

1. гл. угарэць.

2. мн. -ы, -аў. Адходы пры апрацоўцы валакна, пражы і пад., прыгодныя для новай перапрацоўкі.

|| прым. уга́рны, -ая, -ае.

Угарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уга́рный​II

1. техн. уга́рны;

уга́рные оста́тки уга́рныя рэ́шткі;

2. текст. адхо́давы;

уга́рная пря́жа адхо́давая пра́жа.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)