угамані́ць, -маню́, -мо́ніш, -мо́ніць; -мо́нены; зак., каго (што) (разм.).

Супакоіць, суняць.

У. гарлапана.

|| незак. угамо́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угамані́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. угаманю́ угамо́нім
2-я ас. угамо́ніш угамо́ніце
3-я ас. угамо́ніць угамо́няць
Прошлы час
м. угамані́ў угамані́лі
ж. угамані́ла
н. угамані́ла
Загадны лад
2-я ас. угамані́ угамані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час угамані́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угамані́ць сов., разг. угомони́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угамані́ць, ‑маню, ‑моніш, ‑моніць; зак., каго-што.

Разм. Супакоіць, суняць. Радасці не было канца, ледзь угаманілі людзей. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угамо́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да угаманіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суня́ць, суніму́, суні́меш, суні́ме; сунімі́; су́няты; зак.

1. што. Супакоіць, спыніць.

С. слёзы.

С. кроў.

2. што. Стрымаць рух, праяўленне чаго-н.

С. каня.

С. натоўп.

3. каго (што). Угаманіць, прымусіць супакоіцца.

С. дзяцей.

4. перан., што. Аслабіць, прыглушыць якое-н. пачуццё.

С. гнеў.

|| незак. суніма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)