угаво́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. угаво́рванне угаво́рванні
Р. угаво́рвання угаво́рванняў
Д. угаво́рванню угаво́рванням
В. угаво́рванне угаво́рванні
Т. угаво́рваннем угаво́рваннямі
М. угаво́рванні угаво́рваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угаво́рванне ср.

1. (действие) угово́р м., угова́ривание; убежде́ние, урезо́нивание; увеща́ние;

2. успока́ивание, утеше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угаво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. угаворваць — угаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., каго (што).

1. і з інф. або дадан. Пераконваючы, схіліць да чаго-н.

У. пайсці ў грыбы.

2. Супакоіць, суцешыць.

У. дзіця.

|| незак. угаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. угаво́рванне, -я, н. і угаво́р, -у, м. (звычайна мн.).

Не паддавацца ніякім угаворам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угова́ривание угаво́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урезо́нивание разг. угаво́ры, -раў мн., угаво́рванне, -ння ср.; перако́нванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обха́живание

1. абхо́джванне, -ння ср.;

2. дагаджа́нне, -ння ср.; угаво́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́мывание уло́мліванне, -ння ср.; угаво́рванне, -ння ср.; перако́нванне, -ння ср.; см. ула́мывать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паце́ха, поте́ха, уце́ха ’забава, задавальненне, смех, весялосць’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Шат., Касп., ТС; бяроз., Шатал.), паце́шыць ’парадаваць’, ’падгадаваць, выкарміць вепрука’ (Юрч., Касп., Ян.; дзятл., Сцяшк. Сл.), пацяшэ́нне ’суцяшэнне’ (Нас.). Укр. поті́ха, рус. поте́ха, уте́ха ’радасць’, польск. pociecha, uciecha, чэш. techa, útecha, славац. techa, ütecha, славен. utȇha, серб.-харв. у̏тјеха, у̏ћеха, макед., балг. утеха, ст.-слав. оутѣха ’суцяшэнне’, ’заахвочванне, перакананне, угаворванне’. Прасл. ‑těxa (якое ад těšiti < і.-е. tois‑ī‑tei), роднаснае з прыметнікам tixъ > ці́хі (гл.). (Фасмер, 4, 54; Махэк₂, 642). Гл. таксама це́шыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обраба́тывание

1. апрацо́ўванне, -ння ср.;

2. апрацо́ўванне, -ння ср., урабля́нне, -ння ср.;

3. настро́йванне, -ння ср., угаво́рванне, -ння ср.;

4. абла́джванне, -ння ср.; см. обраба́тывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)