Verbum

анлайнавы слоўнік

угаво́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угаво́рванне ср.

1. (действие) угово́р м., угова́ривание; убежде́ние, урезо́нивание; увеща́ние;

2. успока́ивание, утеше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угаво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. угаворваць — угаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., каго (што).

1. і з інф. або дадан. Пераконваючы, схіліць да чаго-н.

У. пайсці ў грыбы.

2. Супакоіць, суцешыць.

У. дзіця.

|| незак. угаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. угаво́рванне, -я, н. і угаво́р, -у, м. (звычайна мн.).

Не паддавацца ніякім угаворам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угова́ривание угаво́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

blandishments [ˈblændɪʃmənts] n. pl. fml угаво́рванне; ухвале́нне; лёсткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

perswazja

ж. пераконванне, угаворванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

урезо́нивание разг. угаво́ры, -раў мн., угаво́рванне, -ння ср.; перако́нванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перако́нванне н. (дзеянне) Überzéugen n -s; Überréden n -s, Zúreden n -s (угаворванне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

обха́живание

1. абхо́джванне, -ння ср.;

2. дагаджа́нне, -ння ср.; угаво́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)