увы́кнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
увы́кну |
увы́кнем |
| 2-я ас. |
увы́кнеш |
увы́кнеце |
| 3-я ас. |
увы́кне |
увы́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
увы́к |
увы́клі |
| ж. |
увы́кла |
| н. |
увы́кла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
увы́кні |
увы́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
увы́кшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
увы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. увык, ‑ла; зак.
Абл. Прывыкнуць да чаго‑н. — Увыкла... Смаліць, як мужчына, проста сорам... Нядаўна заходжу дома на кухню, а .. [жонка] сядзіць і смокча: з маіх недакуркаў зрабіла папяроску. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)