Verbum

анлайнавы слоўнік

уво́дны, -ая, -ае.

1. гл. увод.

2. Які з’яўляецца ўступам, увядзеннем у што-н.

Уводная лекцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уво́дны

прыметнік, адносны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уво́дны юр. вво́дный;

у. ліст — вво́дный лист

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уво́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць увядзеннем у што‑н.; уступны. Уводная частка ўрока. Уводная экспазіцыя выстаўкі.

2. Змешчаны ўнутры чаго‑н.; устаўны. Уводныя эпізоды ў рамане. Уводныя ролі ў п’есе.

3. Які служыць для ўводу (у 2 знач.). Уводная адтуліна.

•••

Уводны ліст — акт, які складаецца судовымі органамі пры ўводзе каго‑н. у карыстанне ўладаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уво́д, -а і -у, М -дзе, м.

1. -у, гл. увесці.

2. -а. Устройства, месца, праз якое што-н. уваходзіць, устаўляецца; прыёмная частка машыны або ўстаноўкі.

Электрычны ў.

|| прым. уво́дны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадмо́ва, -ы, мн. -ы, -мо́ў, ж.

Уводны артыкул да якога-н. твора.

П. да манаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапедэ́ўтыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Кніжн. Уводны, папярэдні курс ведаў аб чым‑н., які ўяўляе сабой сціслы, элементарны змест гэтых ведаў.

[Грэч. propaideutikē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вво́дный

1. уво́дны;

вво́дный лист юр. уво́дны ліст;

2. (вступительный) усту́пны;

вво́дная статья́ усту́пны арты́кул;

3. грам. пабо́чны;

вво́дное предложе́ние пабо́чны сказ;

вво́дное сло́во пабо́чнае слова.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)