уверадзі́ць, увераджу́, увярэ́дзіш, увярэ́дзіць; увярэ́джаны; зак., што.

Стаміць працай або пакалечыць, параніць.

У. руку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уверадзі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увераджу́ увярэ́дзім
2-я ас. увярэ́дзіш увярэ́дзіце
3-я ас. увярэ́дзіць увярэ́дзяць
Прошлы час
м. уверадзі́ў уверадзі́лі
ж. уверадзі́ла
н. уверадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. уверадзі́ уверадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час уверадзі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уверадзі́ць сов. переутоми́ть рабо́той; натруди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уверадзі́ць, увераджу, увярадзіш, увярэдзіць; зак., што.

Разм. Стаміць, змарыць працай; натрудзіць да болю. // Пакалечыць, параніць. [Змітрук:] — Ты, відаць, дзе на фабрыцы робіш? [Алесь:] — На гуце. — А руку як уверадзіў? — Ды дошкай неяк стукнула. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увярэ́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад уверадзіць.

2. у знач. прым. Стомлены, змораны, натруджаны да болю. Увярэджаная спіна. // Пакалечаны. Увярэджаныя пальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)