убіра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
убіра́нне |
| Р. |
убіра́ння |
| Д. |
убіра́нню |
| В. |
убіра́нне |
| Т. |
убіра́ннем |
| М. |
убіра́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
убіра́нне ср.
1. убо́рка ж.;
2. украше́ние, убо́рка ж.;
3. впи́тывание, вбира́ние;
4. запра́вка ж.;
1-4 см. убіра́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
убіра́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. убіраць — убраць і убірацца — убрацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вбира́ние убіра́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
впи́тывание
1. убіра́нне, -ння ср.; усмо́ктванне, -ння ср.; уця́гванне, -ння ср.;
2. перен. успрыма́нне, -ння ср.; убіра́нне, -ння ср.; см. впи́тывать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вправле́ние
1. упраўля́нне, -ння ср.;
2. убіра́нне, -ння ср., засо́ўванне, -ння ср.; см. вправля́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
впра́вка ж.
1. упраўля́нне, -ння ср., упра́ўка, -кі ж.;
2. убіра́нне, -ння ср., засо́ўванне, -ння ср.; см. вправля́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поглоще́ние паглына́нне, -ння ср.; з’яда́нне, -ння ср.; пажыра́нне, -ння ср.; убіра́нне, -ння ср.; упіва́нне, -ння ср.; усмо́ктванне, -ння ср.; см. поглоща́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тракт, трахт ’шырокая праезджая дарога’ (ТСБМ; стаўб., Прышч. дыс.), ’вялікая паштовая дарога, гасцінец, шлях’ (Нас., Байк. і Некр., Гарэц., Мядзв.; слаўг., Яшк.; Сл. ПЗБ), ст.-бел. трактъ ’шлях, дарога’, ’бяседа’ (1570 г.), ’адміністрацыйная адзінка ў ВКЛ’ (Ст.-бел. лексікон), запазычана са ст.-польск. trakt, якое з лац. tractus ’цяга, цячэнне, валачэнне’, ’бесперапынны, плаўны’, ’паласа, след’, ’шэраг’, ’мясцовасць, край’ < trahere ’цягнуць (за сабой), валачы’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188; Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 5, 113), відаць, праз нямецкую мову, параўн. ням. Trakt ’тракт’. Сюды ж: тракто́вы ’дарога, абсаджаная абапал дрэвамі’ (Нас.); тракт (страўнікава-кішкавы) < лац. tractus ’уцягванне, убіранне ў сябе’, ’праглынанне, глытанне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
убира́ние ср.
1. прыма́нне, -ння ср.; забіра́нне, -ння ср.; здыма́нне, -ння ср., скру́чванне, -ння ср.; падыма́нне, -ння ср.;
2. прыбіра́нне, -ння ср.;
3. убіра́нне, -ння ср., прыбіра́нне, -ння ср.;
4. убо́рка, -кі ж., убіра́нне, -ння ср.; збіра́нне, -ння ср.; склада́нне, -ння ср., скла́дванне, -ння ср.; хава́нне, -ння ср.;
5. убіра́нне, -ння ср., умяшчэ́нне, -ння ср.;
6. прыма́нне, -ння ср., устаране́нне, -ння ср.; здыма́нне, -ння ср., зніма́нне, -ння ср.; выдале́нне, -ння ср., выганя́нне, -ння ср., праганя́нне, -ння ср.; см. убира́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)