тэтра́рхія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тэтра́рхія тэтра́рхіі
Р. тэтра́рхіі тэтра́рхій
Д. тэтра́рхіі тэтра́рхіям
В. тэтра́рхію тэтра́рхіі
Т. тэтра́рхіяй
тэтра́рхіяю		 тэтра́рхіямі
М. тэтра́рхіі тэтра́рхіях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэтра́рхія ж., ист. тетра́рхия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэтра́рхія, ‑і, ж.

1. У Старажытнай Грэцыі — чацвёртая частка вобласці, якой кіраваў тэтрарх.

2. У Рымскай імперыі — падзел улады паміж чатырма правіцелямі, якія кіравалі рознымі часткамі імперыі; чатырохуладдзе.

[Грэч. tetrarchia — чатырохуладдзе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тетра́рхия тэтра́рхія, -хіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)