тэрыко́нік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрыко́нік тэрыко́нікі
Р. тэрыко́ніка тэрыко́нікаў
Д. тэрыко́ніку тэрыко́нікам
В. тэрыко́нік тэрыко́нікі
Т. тэрыко́нікам тэрыко́нікамі
М. тэрыко́ніку тэрыко́ніках

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэрыко́нік, ‑а, м.

Тое, што і тэрыкон. Грукацяць па штрэках ваганеткі, Угару бягуць па тэрыконіку. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)