тэрпе́ны, ‑аў; адз. тэрпен, ‑у, м.

Арганічныя рэчывы, якія знаходзяцца ў смале хвойных дрэў, эфірным масле, шкіпінары і выкарыстоўваюцца ў медыцыне, парфумерыі і пад.; вуглевадароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрпе́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрпе́н тэрпе́ны
Р. тэрпе́ну тэрпе́наў
Д. тэрпе́ну тэрпе́нам
В. тэрпе́н тэрпе́ны
Т. тэрпе́нам тэрпе́намі
М. тэрпе́не тэрпе́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)