тэрпе́ны, ‑аў; адз. тэрпен, ‑у, м.

Арганічныя рэчывы, якія знаходзяцца ў смале хвойных дрэў, эфірным масле, шкіпінары і выкарыстоўваюцца ў медыцыне, парфумерыі і пад.; вуглевадароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрпены

т. 16, с. 142

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тэрпены 1/518; 4/434; 5/359, 437; 8/437; 10/402—403; 11/327, 494; 12/473

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тэрпе́ны

(ад гр. terebinthos = тэрпенцінавае дрэва)

арганічныя злучэнні, якія знаходзяцца ў смале хвойных дрэў, эфірным алеі, шкіпінары і выкарыстоўваюцца ў медыцыне, парфумерыі і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрпе́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрпе́н тэрпе́ны
Р. тэрпе́ну тэрпе́наў
Д. тэрпе́ну тэрпе́нам
В. тэрпе́н тэрпе́ны
Т. тэрпе́нам тэрпе́намі
М. тэрпе́не тэрпе́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

А́РМСТРАНГ (Armstrong) Генры Эдуард

(6.5.1848, Лондан — 13.7.1937),

англійскі хімік-арганік. Скончыў Лейпцыгскі ун-т (1870). З 1871 праф. Лонданскага ун-та, у 1884—1913 — Цэнтральнага тэхн. каледжа. У 1893—95 прэзідэнт Лонданскага хім. т-ва. Распрацаваў (1888) хіноідную тэорыю колернасці, прапанаваў першую рацыянальную наменклатуру арган. злучэнняў (прынята ў Жэневе; 1892), даследаваў ферменты, тэрпены, камфару, займаўся крышталяграфіяй.

т. 1, с. 496

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)