тэрмі́чны, -ая, -ае.

Звязаны з выкарыстаннем цеплавой энергіі; цеплавы.

Тэрмічная апрацоўка металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэрмі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тэрмі́чны тэрмі́чная тэрмі́чнае тэрмі́чныя
Р. тэрмі́чнага тэрмі́чнай
тэрмі́чнае		 тэрмі́чнага тэрмі́чных
Д. тэрмі́чнаму тэрмі́чнай тэрмі́чнаму тэрмі́чным
В. тэрмі́чны (неадуш.)
тэрмі́чнага (адуш.)		 тэрмі́чную тэрмі́чнае тэрмі́чныя (неадуш.)
тэрмі́чных (адуш.)
Т. тэрмі́чным тэрмі́чнай
тэрмі́чнаю		 тэрмі́чным тэрмі́чнымі
М. тэрмі́чным тэрмі́чнай тэрмі́чным тэрмі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тэрмі́чны физ., тех. терми́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з выкарыстаннем цеплавой энергіі. Тэрмічны рэжым. Тэрмічнае дзеянне току. // Заснаваны на дзеянні цеплавой энергіі. Тэрмічная апрацоўка металаў. Тэрмічнае рэле. // Прызначаны для цеплавой апрацоўкі металаў. Тэрмічны цэх.

[Ад грэч. thermos — гарачы, цёплы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́міка-тэрмі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хі́міка-тэрмі́чны хі́міка-тэрмі́чная хі́міка-тэрмі́чнае хі́міка-тэрмі́чныя
Р. хі́міка-тэрмі́чнага хі́міка-тэрмі́чнай
хі́міка-тэрмі́чнае		 хі́міка-тэрмі́чнага хі́міка-тэрмі́чных
Д. хі́міка-тэрмі́чнаму хі́міка-тэрмі́чнай хі́міка-тэрмі́чнаму хі́міка-тэрмі́чным
В. хі́міка-тэрмі́чны (неадуш.)
хі́міка-тэрмі́чнага (адуш.)		 хі́міка-тэрмі́чную хі́міка-тэрмі́чнае хі́міка-тэрмі́чныя (неадуш.)
хі́міка-тэрмі́чных (адуш.)
Т. хі́міка-тэрмі́чным хі́міка-тэрмі́чнай
хі́міка-тэрмі́чнаю		 хі́міка-тэрмі́чным хі́міка-тэрмі́чнымі
М. хі́міка-тэрмі́чным хі́міка-тэрмі́чнай хі́міка-тэрмі́чным хі́міка-тэрмі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ва́куумна-тэрмі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ва́куумна-тэрмі́чны ва́куумна-тэрмі́чная ва́куумна-тэрмі́чнае ва́куумна-тэрмі́чныя
Р. ва́куумна-тэрмі́чнага ва́куумна-тэрмі́чнай
ва́куумна-тэрмі́чнае		 ва́куумна-тэрмі́чнага ва́куумна-тэрмі́чных
Д. ва́куумна-тэрмі́чнаму ва́куумна-тэрмі́чнай ва́куумна-тэрмі́чнаму ва́куумна-тэрмі́чным
В. ва́куумна-тэрмі́чны (неадуш.)
ва́куумна-тэрмі́чнага (адуш.)		 ва́куумна-тэрмі́чную ва́куумна-тэрмі́чнае ва́куумна-тэрмі́чныя (неадуш.)
ва́куумна-тэрмі́чных (адуш.)
Т. ва́куумна-тэрмі́чным ва́куумна-тэрмі́чнай
ва́куумна-тэрмі́чнаю		 ва́куумна-тэрмі́чным ва́куумна-тэрмі́чнымі
М. ва́куумна-тэрмі́чным ва́куумна-тэрмі́чнай ва́куумна-тэрмі́чным ва́куумна-тэрмі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

радыяцы́йна-тэрмі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радыяцы́йна-тэрмі́чны радыяцы́йна-тэрмі́чная радыяцы́йна-тэрмі́чнае радыяцы́йна-тэрмі́чныя
Р. радыяцы́йна-тэрмі́чнага радыяцы́йна-тэрмі́чнай
радыяцы́йна-тэрмі́чнае		 радыяцы́йна-тэрмі́чнага радыяцы́йна-тэрмі́чных
Д. радыяцы́йна-тэрмі́чнаму радыяцы́йна-тэрмі́чнай радыяцы́йна-тэрмі́чнаму радыяцы́йна-тэрмі́чным
В. радыяцы́йна-тэрмі́чны (неадуш.)
радыяцы́йна-тэрмі́чнага (адуш.)		 радыяцы́йна-тэрмі́чную радыяцы́йна-тэрмі́чнае радыяцы́йна-тэрмі́чныя (неадуш.)
радыяцы́йна-тэрмі́чных (адуш.)
Т. радыяцы́йна-тэрмі́чным радыяцы́йна-тэрмі́чнай
радыяцы́йна-тэрмі́чнаю		 радыяцы́йна-тэрмі́чным радыяцы́йна-тэрмі́чнымі
М. радыяцы́йна-тэрмі́чным радыяцы́йна-тэрмі́чнай радыяцы́йна-тэрмі́чным радыяцы́йна-тэрмі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

терми́ческий физ., техн. тэрмі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрма...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. тэрмічны, цеплавы, напр.: тэрмабаракамера, тэрмаграма, тэрмарэгуляванне, тэрмаактыўны, тэрмаакумуляцыя, тэрмагенератар, тэрмаграфія, тэрматэрапія, тэрмахімія, тэрмабарометр, тэрмазварванне, тэрмасклейванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апёк, ‑у, м.

1. Пашкоджанне цела агнём, сонцам, радыяцыяй ці чым‑н. іншым гарачым, пякучым. Тэрмічны, хімічны, электрычны апёк. □ [Доктар:] — На твары слядоў ад апёку ўжо і цяпер амаль не відаць. Мележ.

2. Месца на целе, пашкоджанае агнём ці чым‑н. гарачым, пякучым. [Доктар:] — Наш хворы ў цяжкім стане — На твары адны апёкі, На ногі ён скора ўстане, А вось ці залечым шчокі. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)