тэрмі́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Гняздо тэрмітаў².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэрмі́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрмі́тнік тэрмі́тнікі
Р. тэрмі́тніка тэрмі́тнікаў
Д. тэрмі́тніку тэрмі́тнікам
В. тэрмі́тнік тэрмі́тнікі
Т. тэрмі́тнікам тэрмі́тнікамі
М. тэрмі́тніку тэрмі́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэрмі́тнік м. терми́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрмі́тнік, ‑а, м.

Гняздо тэрмітаў ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

терми́тник тэрмі́тнік, -ка м.; см. терми́т​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)