тэрлі́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрлі́к тэрлікі́
Р. тэрліка́ тэрліко́ў
Д. тэрліку́ тэрліка́м
В. тэрлі́к тэрлікі́
Т. тэрліко́м тэрліка́мі
М. тэрліку́ тэрліка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тэрлі́к, ‑а, м.

Гіст. Мужчынскі доўгі кафтан з кароткімі рукавамі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)