тэрлі́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тэрлі́к |
тэрлікі́ |
| Р. |
тэрліка́ |
тэрліко́ў |
| Д. |
тэрліку́ |
тэрліка́м |
| В. |
тэрлі́к |
тэрлікі́ |
| Т. |
тэрліко́м |
тэрліка́мі |
| М. |
тэрліку́ |
тэрліка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тэрлі́к, ‑а, м.
Гіст. Мужчынскі доўгі кафтан з кароткімі рукавамі.
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэ́рлік тэрлі́к
(цюрк. terlik)
вузкі ў поясе халат з кароткімі рукавамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)