тыфо́зны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тыфо́зны |
тыфо́зная |
тыфо́знае |
тыфо́зныя |
| Р. |
тыфо́знага |
тыфо́знай
тыфо́знае |
тыфо́знага |
тыфо́зных |
| Д. |
тыфо́знаму |
тыфо́знай |
тыфо́знаму |
тыфо́зным |
| В. |
тыфо́зны (неадуш.)
тыфо́знага (адуш.) |
тыфо́зную |
тыфо́знае |
тыфо́зныя (неадуш.)
тыфо́зных (адуш.) |
| Т. |
тыфо́зным |
тыфо́знай
тыфо́знаю |
тыфо́зным |
тыфо́знымі |
| М. |
тыфо́зным |
тыфо́знай |
тыфо́зным |
тыфо́зных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тыфо́зны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тыфу. Тыфозная гарачка. // Які выклікае тыф. Тыфозны мікроб.
2. Хворы тыфам. [Наталля Пятроўна:] — Помню, як .. [Алёша] лядзяшкамі кідаў у мяне, калі я тыфозную маці ў бальніцу забірала. Шамякін. / у знач. наз. тыфо́зны, ‑ага, м.; тыфо́зная, ‑ай, ж. Па вагоне раптам прайшла чутка: «Не прымаюць! Няма куды. Горад перапоўнены тыфознымі!» «Полымя». // Прызначаны для хворых тыфам. Тыфознае аддзяленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)