Тыфозная палачка 1/544

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тыфо́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыфо́зны тыфо́зная тыфо́знае тыфо́зныя
Р. тыфо́знага тыфо́знай
тыфо́знае		 тыфо́знага тыфо́зных
Д. тыфо́знаму тыфо́знай тыфо́знаму тыфо́зным
В. тыфо́зны (неадуш.)
тыфо́знага (адуш.)		 тыфо́зную тыфо́знае тыфо́зныя (неадуш.)
тыфо́зных (адуш.)
Т. тыфо́зным тыфо́знай
тыфо́знаю		 тыфо́зным тыфо́знымі
М. тыфо́зным тыфо́знай тыфо́зным тыфо́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыфо́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тыфу. Тыфозная гарачка. // Які выклікае тыф. Тыфозны мікроб.

2. Хворы тыфам. [Наталля Пятроўна:] — Помню, як .. [Алёша] лядзяшкамі кідаў у мяне, калі я тыфозную маці ў бальніцу забірала. Шамякін. / у знач. наз. тыфо́зны, ‑ага, м.; тыфо́зная, ‑ай, ж. Па вагоне раптам прайшла чутка: «Не прымаюць! Няма куды. Горад перапоўнены тыфознымі!» «Полымя». // Прызначаны для хворых тыфам. Тыфознае аддзяленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)